Aslında ilk başlarda bu blog'a her gün bir post yazmak istiyordum.Fakat anneliğin ilk evreleri,anne olmaya çalışmak,oğluma,eşime,eve yetişmeye çalışmaktan pek fırsat bulup da yazı yazamadım.Belkide arada çok şeyler kaçırmışımdır.Şimdi baştan ne yazdıklarıma baktım ve en önemli eksiği tespit ettim..Ben kendi doğum hikayemi yazmamışım ya:)Haydi o zaman başlayayım:)
Bütün annelerin doğum hikayesi birbirinden farklıdır,kendine özeldir tabikide :) E benimkide öyle:)Bizimki biraz komik,biraz dugusal,biraz heyecanlı,biraz tatlı e hepsinden biraz var tabikide :)
1 Şubat 2012 saat gecenin 01:00 sularıydı....Evimizin etrafı dizime kadar kar kaplıydı.7-8 senedir hiç bu kadar tutan kar yağmamıştı.Benim 1 hafta öncesinden bir baş ağrım olduki; gözümü dahi açamıyordum...Antibiyotik kullanmaya başlamıştım o derece yani.Gece yatağa yeni yatmıştım ve uyumuşum ..Sonra kalktığımda yatak da bir ıslaklık uyku sersemi '' herhalde altıma kaçırdım ' :) eşimi uyandırdım ve söyledim oda uyku sersemi sonra ayağı kalktım ve su hala geliyor..O an bişeyler olduğunu düşündüm.Aslında hastaydım antibiyotik içtiğim için acaba Kuzey'e birşeymi oluyor diye endişelendim.Hiç doğum olacağı aklıma gelmemişti çünkü 36 haftalıktı ve daha neredeyse 1 ay vardı.
Neyse annemi,abimi aradık o sırada kimseyi de gecenin köründe panik yapmak istemedik ilk başlarda taki ben duşa girdiğimde nişanımı görünceye kadar.He bu arada ben o nişanı görünce daha korktum:) Çünkü nişanın nedemek olduğunu bilmiyordum...o sırada artık daha fazla dayanamayıp Doktorumu aradım.Durumu anlattım çok sakin bir şekilde doğum başlamış dedi.Bir anda şok geçirdim .Daha doğum fotoğrafçım valizim vsvsvsvs hazır bile değildi.Bende tabi:) Neyse annemler geldi biz bekliyoruz ne yapsak ne etsek kar dizime kadar araba çıkmıyor.Benim doktorum özel muayenehanesi olduğu için ambulans şansımızda yok.Şişli Osmanoğlu kliniğinde kararlaştırmıştık doğumu.Orayı aradık kardan arabalar çıkamıyormuş.E biz gidemiyoruz..
En son Devletim Ambulansını aradık 30-40 dk sonra geldi. 2 tane bayan beni kollarında arabaya götürürken ben normal bir şekilde yürüyordum sancım yok ağrım yok :) dedilerki 'doğumu siz yapıcaksınız dimi?hiç doğum yapıcak gibi değilsiniz ' ben güle oynaya ambulansa bindim:) Annem ve Eşimle beraber yol aldık..araba arada kayıyo bişeyler oluyo zaten tedirginiz ne oluyo anlamıyoruz.Neyse Bu devletin ambulansları sizi devlet hastanesine götürüyormuş.Öyle kendi hastanenize götürmüyorlarmış...Neyse adını burada söylemek istemiyorum..Hastaneme yakın bir devlet hastanesine götürdüler bizi..Orada muayene olmak zorunluymuş çünkü...
En son Devletim Ambulansını aradık 30-40 dk sonra geldi. 2 tane bayan beni kollarında arabaya götürürken ben normal bir şekilde yürüyordum sancım yok ağrım yok :) dedilerki 'doğumu siz yapıcaksınız dimi?hiç doğum yapıcak gibi değilsiniz ' ben güle oynaya ambulansa bindim:) Annem ve Eşimle beraber yol aldık..araba arada kayıyo bişeyler oluyo zaten tedirginiz ne oluyo anlamıyoruz.Neyse Bu devletin ambulansları sizi devlet hastanesine götürüyormuş.Öyle kendi hastanenize götürmüyorlarmış...Neyse adını burada söylemek istemiyorum..Hastaneme yakın bir devlet hastanesine götürdüler bizi..Orada muayene olmak zorunluymuş çünkü...
İçeri beni aldılar yanımda kimseyi istemediler.Uyku sersemi bir bayan ambulans görevlisine neden bütün hastaları buraya getiriyorsunuz gibi kelimeler söylüyordu..O kadar lanet bir yer,o kadar ilgisiz,bilgisiz,rezil bir yer ayrıntıları anlatmıcam bile,bu doğum hikayemin içinde böyle olumsuzlukların olmasını istemiyorum çünkü.En son aldı kadın eline kağıdı yazıyor en son artık dayanamayıp ' Bir şey söylemeyi düşünmüyorsunuz herhalde,neler oluyor ?' dediğimde ' yatış işlemi yapıyorum' dedi.'Bana bilgi vermeden ve benim bilgim olmadan neden böyle bir şey yapıyorsunuz ben burda zaten doğum yapmıcam' dememle oradan hızla uzaklaşmamız bir oldu....:) Taksi ile Osmanoğlu Hastanesinin yolunu aldık.Gittiğimizde ilgi bir bayan beni odaya aldı.Önce muayene oldum sonra Nts ye girdim.:) 2 cm açılma varmış ve beklememiz gerekiyormuş.Neyse sıcak ve huzurlu hastaneme kavuştuğum için çok mutluydum artık emin ellerdeydim :) Nts'de sancım olduğunu söylüyorlardı ama ben 1 gr sancı hissetmedim:)Kuzey erken doğacağı için Ciğerlerinin gelişmesi için 2-3 iğne yapıldı.O gece hiç uyumadık.Sabah olduğunda Doktorum o güler yüzü,babacan tavrıyla odaya girdiğinde kendimi bir kat daha güvende hissettim.Bana durumu anlattı.Bebek iyi herhangi bir sıkıntı yok ama bekleyelim biraz daha dedi.Ama hala açılma olmadı .15:52 da gülerek ameliyathaneye girdim.Genel Anestezi olacaktım.Belimde fıtık olduğu için epidural sıkıntılı olabilirdi.
Ameliyathaneye girdim kendi fotoğraf makinemi oradaki bir personele verdim anlattım ve bana el sallayarak narkozu verdiler...
Kalktığımda nefes alamıyordum....Hemde hiç....Hiç bir şey görmüyordum..Sesler geliyordu nasılsın diyorlardı boğazımı göstermişim sanırım konuşamıyordum bile çünkü...Sonra ayıldığımda 'yaşıyormu' demişim KUZEY için....Sonra ağzımda oksijen maskesi ayıldığımda karnımda kum torbası acayip bir acı...Elime hemen küçücük minnacık bir melek verdiler.Her anne için özel bir andır elbet ...Ama böyle bir muhteşem haz ömrümde görmedim,yaşamadım o ana kadar....Böyle minnacık her yeri,Allah o kadar muhteşem bir bebek yollamıştı ki bize....Bir kez daha allahıma şükürler olsun sağlıklı bir bebeğimiz olduğu için...Hayatımızdaki en güzel renk dedik biz ona...Aşkımızın o MÜTHİŞ meyvesi işte bu melek..Boncuk gözlüm.........İŞTE KUZEY,BEN VE EŞİM YENİ VE MÜTHİŞ BİR HAYATA BAŞLADIK O ANDA...
O Gece annem,ben,eşim hastanede kaldık.Kuzey'i ilk yanımdan aldıklarında 1 saat kadar kuvözde kaldı.Çünkü erken doğmuştu..Neyse ki çok fazla sağlıkla ilgili problemimiz olmadı...
Canım annem ağlıyor,Eşim ağlıyordu....Ben ağlıyordum...Mutluluk göz yaşları bunlarmış meğersem....Bütün sevdiklerim yanımdaydı....
Erken doğum olmasına karşın sütüm geldi allaha şükür..Bir göğüsümden daha az geliyordu fakat azim edip ondanda emzirdim:)20 aya kadar emzirdim oğlumu.Çok mutluyum ki emzirdim. Valla keşke daha fazla emzirseymişim. Bazen özlemiyor deyilim hani:) çünkü emzirirken insan çok ayrı bir haz alıyor.
Bizim doğum hikayemizde böyle işte.
Herkesin evladı kendine özeldir.Onunla yaşadığı herşey ona özeldir.Anne olmak muhteşem bir haz.....Allah olmayanlara da versin inşallah.İnşallah onlarında çok güzel doğum hikayeleri olur.....
Başta Allahıma,( bize sağlıklı bir evlat nasip ettiği için)
Sonra Eşime,(Bana Anneliği tattırdığı ve hep yanımda olduğu için)
Sonra doktorum Türker Kavas'a,(Bana doktor gibi değilde bir baba gibi davrandığı için ve bana güven verdiği için ve tabiki de boncuğumuzu dünyaya getirdiği için)
Sonra Annem ve Abime,(Doğumda sonrasında manevi desteklerini hiç esirgemedikleri için)
Sonra oğlum Kuzey Eymen'e,(benim oğlum olduğu için)
çok teşekkür ediyorum....
Ve sizleri çok ama çok seviyorum.
Bu arada bizim yanımızda olan,arayan,tebrik eden herkese çok teşekkür ederim..İyiki varsınız...
Bu arada bizim yanımızda olan,arayan,tebrik eden herkese çok teşekkür ederim..İyiki varsınız...
NOT:
DOĞUM TARİHİMİZ:01.ŞUBAT.2012
SAAT:15:52
KİLO:2960 KG
BOY:47 CM
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder