ANAOKULU GÜNLÜĞÜMÜZ / ANAOKULUNA BİRAZ DAHA ALIŞTIK:) / (2.hafta)

Bugün neredeyse 2.haftamız olacak...Kuzey artık öyle aman aman ağlamıyor..Fakat gözlemlediğim ve deneyimlerime dayanarak çocuğu 2-3 gün en fazla 4. günden sonra fazla ayrılmaları uzatmadan öğretmenine bırakmak..Bir anne olarak bunu deneyin..Çünkü Kuzey ilk günlerde beni gördükçe ara ara daha çok ağlıyordu:( Şimdi sadece okula giderken bir sorunumuz var...Sabah kalkıyor normal giyinip kapıdan çıkmadan başlıyor...

-Anneeeeee ben parka gidicem....
-Anneeeeeeee okul yok...
-Anne öğretmen kapıyı kapatıyor kilitliyor...( benden ayrılınca öğretmen kapıyı kapatıp kilitliyor ya onu kilitlediğini felan sanıyor herhalde)

Arabaya biniyoruz okulun yolunu alıyoruz gene başlıyooooo:(

-Anneeeeee ben parka gidicem....
-Anneeeeeeee okul yok..

Gidene kadar aynı şeyi devamlı söylüyor hatta okula yaklaşırken daha sık söylüyor felan bayağı bir delirme noktasına gelmiyor değilim hani.....Okulun dışındaki salıncağa geçiyo sallıyorum hadi aşağı inelim yok..

-Ben gitmicem ,parkta kalıcam..... kalıplı cümleler devam ediyor hali ile....

Bugün artık dayanamayıp öğretmenine gidip durumu anlattım ....
Oda parka geldi ben öptüm görüşürüz ben gelicem dedim bıraktık öğretmenine 5 dk dolmadan sınıfa indiler....

O değil morararak ağlıyo katılıyo içim gidiyo ama eğer daha fazla yanında durursam paçama yapışacağından öğretmene teslim ediyorum ....

KUZUNUN SINIFI MİNİK YILDIZLAR SINIFI
VE YAPTIKLARI İLK ETKİNLİK EL İZİNDEN ÖRDEK:)

2.Haftamızdaki edindiğim deneyimlerden bir kaç dipnot:

-Çocuğunuzu öğretmenine teslim ederken ve oradan ayrılırken çok uzatmayın vedalaşmayı..Öpün ben gelicem deyip arkanıza bakmadan gidin..(ben hala arkama bakıyorum ama yapacak bişey yok:( )

-Okuldan geldiğinde çok okul ile ilgili birşeyler sormayın....

-Akrabalardan önceden rica edin okul ile ilgili konuşacaklarsa mümkünse olumsuzluk içeren kelimelerden kaçınsınlar....

Ve okulun bize bugüne kadar kazandırdıkları şu ana kadar en büyük adımlar...


25 EYLÜL 2014 PERŞEMBE :Sade yoğurt yemiş öğle yemeğinde ...Ki Kuzey bu yaşına kadar yoğurttan tiksinir ve ağzına yaklaştıramam bile....Buna bir alkış tabikide:)

26 EYLÜL CUMA :Kuzu aynı sade yoğurt gibi peyniride hayatta ağzına sürmemiştir..Bugün peynirde yemiş şok şok şok oldum ama çok mutlu oldum....

NOT: Evde peynir ve yoğurt yemiyor oda olayın ilginç tarafı tabikide!!!!!!!!!!

Sanırım biz bu sene çok fazla şey öğrenicez .... İnşallah...

OĞLUMA NOT:

Canımdan çok sevdiğim,hazinem,varlığım,ömrüm,canparçam bu senin ve benim için büyük bir adım...Okulda mutlu olmanı orada güzel şeyler öğrenmeni ve bunuda günlük hayatında sürdürmeni çok isterim....Ve inan sen orda ağlarken içim gidiyo..Kalbimden bir parça söküyorlar...yüreğim eriyor.çok üzülüyorum....belli etmiyorum ama içim gidiyor...sen okuldayken devamlı müdürü arayıp senin durumunu soruyorum...seni çok özlüyorum:( sana o kadar alışmışım ki sen 5 dk ayrı kalsan benden ben senı daha daha bi çok özlüyorum.....

Eve bile gidemiyorum okulun etrafında Ayça teyzenle oralarda dolanıyoruz .....

Hele ilk günler 4 saat kapının dışında senmi ağladın o mu ağladı bu ağlayan kim diye diye bi ara kafayı cidden kırıyordum...itiraf etmeliyim ki 3-4 gün pek umudum yoktu hatta dedim ki sanırım ben dayanamıcam alıcam ama bu hafta daha bir olumlu düşünüyorum....

Seni çok çok çok canımdan öte candan daha çok seviyorum bitanem....Bu hayatta herşey senin için...bunu hiç bir zaman unutma seni canından çok seven ANNEN................

ŞİMDİ OKULLU OLDUK:)

Kafamda deli sorular ile herkese merhaba:)

Dün okulun 1.günü idi.Kuzey dün çok fazla yoruldu daha doğrusu.Sabah kalk okula git,ağla,eve gel uyumadı bile..Dayısı ve Teyzesi ile çok sevdiği bir o kadarda korktuğu dinozorlar keşfine götürdük.Onun için arabada uyur diye düşündüm çok direndi ama 40 dk gibi bir kestirme yaptı.Neyse çok uzatmadan gece 23:30 a kadar ayakta olan yavrum bugün 11:00 de kalktı ve okula gidemedik haliyle......

Şimdi genel değerlendirmeler,görüşler,bol telefon konuşmaları,araştırmalar sonucunda anaokulu ile ilgili şu anlık görüşlerimi size belirtmek istiyorum....

Anaokullarının aslında bakarsanız çoğu aynı şöyle ki çok paralarla gönderen arkadaşlarımla konuşmalarımda ''bu kadar para veriyoruz ama kızım/oğlum memnun değil'' diyenler .. Birde ''çok para veriyoruz ama oğlum/kızım çok memnun onun mutlu olması önemli'' diyenler de var....Bir yandan bunun tam tersi az para verip çocuğu mutlu olanlar ve olmayanlarda var tabi....Bence bu tam bir şans meselesi birazda çocukta bitiyor bişeyler....

Çocuk okulu,ortamı severse memnun kalır mutlu ayrılır hatta okuldan eve gelmek istemez...(Bu ileriki zamanlar için geçerli tabi)

Aklımda çok şey varki nereden nasıl başlasam acaba diye düşünmüyor değilim....Yalnız anladığım kadarıyla her çocuk olmasa da çoğu çocuk ilk başlar da hep anneden ayrılıcam kaygısı ile ağlamaları anneyi istemeleri oluyor...Bakın bunu kabullendim:) Şu varki ben şu anda bir yer ile anlaşmış gibiyim ve Pazartesi başlıcaz.5 gün yarım olarak başlıcaz...Fakat 1 ay bir deneme gibi gidicem en azından ben de Kuzey içinde bir deneyim olucak...Şu ana kadar Annemde bile az duran Kuzey için gerçekten benden ayrı kalmak zor olucak..Çünkü bırak yabancıyı çoğu tanıdıklarda bile durmayan bir çocuk benım kuzucan.....

Alışkın değil..Alışkın olmadığı içinde bu bize ekstra bir deneyim olacak ki...Sizlere hergün Anaokulu deneyimlerimizi yazmaya devam ediceğim....

Haydi o zaman pazartesi zil çalsın:)

SEVGİLER............

ANAOKULU İLKGÜN ..!!!

1 hafta boyunca Anaokulları araştırmaları ile geçti...Görüşmelere gittik...Eve yakın olması,menünün besleyici olması,öğretmenlerin tecrübeli olması,hijyenik olması vsvsvsvsvs bu liste uzadı da uzadı...Tabikii de her anne iyi bir okul ister çocuğuna hem maddi hem manevi olarak...Kuzey 32 aylık oldu ve Devlet okulları maalesef 36 aydan aşağı almıyor..Bu arada özel mi devlet mi? sorularının bolca kafamda olduğu bu dönemde mecbur özele göndermek zorunda kaldım....

Neyse sonunda bir yer içimize sindi ve bugün ilk denememizi yaptık:)

Ben gece çok heyecanlıydım..Güzel geçecek mi acaba ağlıyacak mı vsvsvsvs.Binbir soru ile uyudum...Normalde Kuzucan:) sabah 7-8 gibi kalkar :) ama bugün 10:00 da kalkası tuttu...Ve bende uyuyakalmışım:)Sonuç olarak sabah tanışma kaynaşma bölümü olmadan sınıfa girdi benim minik kuzucan:) Sabah çantamızı aldık mutluyduk okula gidiyoreeeeeeeee diye sevinç çığlıkları ile dayı ve teyzesi ile yola koyulmuştuk:) 5 dk geçmeden Kuzuuu tuvalette öğretmenle 'çişim geldi'' diye kan ter içinde ağlaya ağlaya öğretmenine 'sen git anne gel' diyerek girdim içeri:( Çişi yok zaten o belli annem yap dedim yapmadı...Noldu oğluşum neden ağlıyosun dedim...'Annecim ben eve gitcem.Dayımla teyzeme gitcem burda sıkıldım '' demesiyle annelik duygusallığımla başımdan kaynarsular aktı gitti.Bozuntuya vermeden anlatmaya başladım....

Neyse ikna olur gibi oldu dışarı çıktım ..Kapıyı açtı gel anne..girmicem anne...gitme anne...otur anne....ağlama...yere yatma...çığlık atma böyle sürdü gitti......Sadece o değil tabi:) bir kaç çocuk da ağla ağla annelerini bırakmak istemiyor...Bir yandan derinnnnnnnnn sorular kafamda Kuzuyu nasıl sakinleştiririm soruları vs. bir girdim bi çıktım.Kuzu da bi girdi bi çıktı...Bu böyle 2 saat devam etti.Hatta bi ara bahçede salıncağa bindi....

Açıkçası ''acaba daha küçük mü?,alıp eve mi götürsem?,seneyimi başlatsam?,yazık yavruma nasılda ağlıyor!! '' diye kara kara düşündüm..Ama ben anneyim dedim ben pes edersem o etmez mi? velhasıl oyun odasına gittik.Arkadaşımla takla attırdık çocuklara zıp zıp derken '' hadi oğlum eve gidiyoruz'' dedim....Bana '' sen git kuzey burda kal'' demezmi.....!! Böyle bir sinir geldi..İyi otur ben gidiyorum dedim gelmedi arkamdan bile.:) Sonra gene ağlayarak yanıma geldi....

Ve ilk günümüz böyle geçti....Bunların hepsi çok normal diyerek yarın gene sabah 8 de yollardayız....

İnşallah yarın daha güzel bir gün olur özellikle kuzucan için:)

Dipnot: İlk gün ne çocuktan ,ne kendinizden,nede okul idaresinden çok birşey beklemeyin....Çocuk normal olarak yeni bir alışma sürecinde kaygılar yaşıyacak......

BİR UMUTTUR YAŞAMAK.................

Umut nedir bilirmisin?

Bazen gerçekten olmayacağını bile bile umut etmektir...
Bazen gerçekleşbileceğine inandığın şeydir umut...İnsana,Duruma ve Kadere göre değişiklik gösterir.

Umut aslında bazen bir isim,bazen bir sıfattır...Çoğu zaman kelimenin içinde kullanamayacak kadar umutsuz oluşumuzdur....

Çoğu zaman hepimiz bunalırız..Öyle her fotoğraftaki gibi her günümüz güzel geçmez.Kimseninde hayatı böyle değildir...Şimdi açıkca konuşmak gerekirse kişi kendini kandırır bazen...

Bizim MÖF amcamız derki 'benim hala umudum var'' der ki süper bir parçadır.Amma velakin bazen 'benim artık umudum yok'' şarkısını söylersin içinden...İçinden ,sessiz,boğulurcasına.....! Ve kimi zaman bunu kimse duymaz.Duyurmakta istemezsin ,korkarsın çoğu zaman.......

Doğduğumuzdan itibaren hep bişeylere umut ederiz...

Bazen anne babamız için umut ederiz....Belki deriz....
Bazen arkadaşlıklarımız için umut ederiz...
Sınavı kazanmak için umut ederiz....
Sınavları kazanırız....
Bu sefer iyi bir iş,iyi bir eş,iyi bir evlat,iyi bir gelecek için umut eder dururuz..

Bazı zamanlar umut ettiklerimiz olmaz..Bazılarına üzülürüz bazılarına az üzülürüz...Ama bazı umutsuzluklar ise hayal kırıklığıdır...O hayal kırıklıklarını yaşaya yaşaya artık hayat bizi olgunlaştırır.Biz istemesek bile...

Bu yüzdendir ki çocukken umut ettiğimiz şeylerde,üzüntülerimizde daha farklıdır...Biz büyüdükçe herşey değişiyor...Ben annemin o sıcak kucağında uyumak..O güven veren omuzuna yaslanmayı çok ister oldum bu aralar...(umutsuzluktan)

Benim hala bazı şeylere umudum var.Umudumu kaybettiğim şeylere zaman harcamamayı düşünüyorum artık.........Sanırım doğru olan bu olsada insan çoğu zaman gene umut edicek bişeyler için....

Çünkü UMUTsuz bir hayat Amaçsız bir yaşama benzer...

sevgiler.....